Water, het liefst uit de kraan en niet uit de supermarkt
Wereldwaterdag is een goed moment om afscheid te nemen van de onzin die gebotteld water is, zegt Europarlementariër Judith Merkies (PvdA).
Op wereldwaterdag verzamelen politici, lobbyisten en mensen uit het bedrijfsleven zich in vergaderzaaltjes om te praten over hoe we met ons allen voorzichtiger met ons drinkwater om kunnen gaan. Ook in het Europees Parlement, waar voor iedere deelnemers van de discussie over de waterstrategie van de EU of over het innovatiepartnerschap voor water kleine 33cl PET-flesjes klaar staan. De productie van elke liter gebotteld water kost drie liter water.
Je kunt geen koelkast verkopen aan een Eskimo. En zelfs een natuurtalent in marketing, krijgt weinig klandizie wanneer hij zand verpakt en verkoopt in de Sahara. Waarom laten Nederlanders – die zich kunnen beroepen op een prima kraanwatervoorziening – zich dan wel een loer draaien door de industrie van gebotteld water?
Uit flesje niet beter dan kraanwater
In Nederland betaal je voor duizend liter kraanwater ongeveer 1,50 €. Voor een zelfde prijs koop je één, hooguit twee, flesjes bronwater bij de supermarkt op het station of uit de automaat. Je betaalt dus duizend tot vijftienhonderd keer zo veel voor een product dat op geen enkele manier superieur is. Want de beweringen over ´intense zuivering´, en de pittoreske afbeeldingen van bergtoppen en kronkelende beekjes ten spijt – kraanwater of fonteintjes met gefilterd water blijken keer op keer net zo gezond te zijn als water in dure flesjes.
Daarnaast is de milieudruk van water uit flessen buiten alle proporties (pdf-alert). Voor de productie van één liter flessenwater, is drie extra liter water nodig. Het maken van de flesjes kost ons jaarlijks meer dan 1,7 miljoen vaten olie. Er wordt geschat dat met de hoeveelheid brandstof die nodig is voor het totale productieproces van drie literflesjes water, een literfles met olie is vereist!
Afvalbergen door flesjes
Een ander probleem is afval. Als je alle flesjes die we op jaarbasis gebruiken achter elkaar legt, krijg je een slinger die vijf keer de wereld rond kan. Omdat recyclefabrieken het tempo van de aanvoer van gebruikt plastiek niet kunnen bijhouden, stapelen onze flesjes zich vaak op tot enorme bergen in armere landen als India. Zoals het story of stuff-project voorstelde, we zouden fabrikanten van bronwater moeten verplichten deze ´pittoreske´ bergen op hun etiket af te beelden.
Maar het is nog beter om over te gaan naar een kan sprankelend vers kraanwater en een paar glazen tijdens vergaderingen. Dit kan ons een hoop kosten, brandstof, afval en – omdat we hier toch geloven in practice what you preach – schaamte besparen.
