"Intensieve sprookjes: de belangrijkste mythe tegen biologisch eten"

Henri de Ruiter, afgestudeerd energie- en milieuwetenschapper, publiceert regelmatig blogs op de website www.henrideruiter.com. Hij schrijft met name over milieugerelateerde onderwerpen. In de onderstaande blog gaat hij uitgebreid in op het argument 'biologische landbouw heeft een lagere opbrengst en leidt dus tot meer ontbossing en honger'.

Intensieve sprookjes: de belangrijkste mythe tegen biologisch eten

Er is veel polarisatie in de discussie biologisch – intensief. Een van de hardnekkigste kwesties blijft de lagere opbrengst van de biologische landbouw. Tegenstanders van de biologische landbouw gebruiken deze lagere opbrengst als een stok om mee te slaan: het zou leiden tot meer ontbossing, en erger nog: tot veel meer honger. Maar zoals wel vaker is de werkelijkheid een stuk ingewikkelder.

Let's face it: de biologische landbouw heeft inderdaad een lagere opbrengst dan de gangbare landbouw: zo'n 25% lager (zie deze post). En een lagere opbrengst zorgt ervoor dat je meer landbouwgrond nodig hebt om dezelfde hoeveelheid voedsel te produceren. Tot zover geen discussie. De volgende stap lijkt ook vanzelfsprekend: meer landbouwgrond zorgt voor meer ontbossing. Maar hier wordt het gecompliceerder, want dit is niet de enige factor die een rol speelt.

Een boer

Laten we een simpel voorbeeld nemen: een boer ziet zijn opbrengst van graan toenemen, bijvoorbeeld omdat hij meer kunstmest gebruikt. Hierdoor neemt zijn directe inkomen – in ieder geval op korte termijn – toe. Vervolgens besluit de boer om meer landbouwgrond in productie te brengen, aangezien hij geld heeft om te investeren. Bovendien verwacht hij door zijn hogere opbrengst nog meer geld te verdienen. Kortom, iets langer nadenken leidt tot een tegenovergesteld effect: een hogere opbrengst leidt tot meer landbouwgrond!

Een consument

Hetzelfde geldt voor een consument. Een hogere opbrengst van een gewas leidt in principe tot lagere prijzen (in ieder geval op korte termijn). Hierdoor is een consument in staat om meer van hetzelfde te kopen. Dit wordt ook wel het rebound-effect  of de Jevons paradox genoemd. Jevons ontdekte in de 19e eeuw dat een efficiënter gebruik van kolen leidde tot meer kolengebruik doordat het gebruik van kolen goedkoper werd. Hetzelfde effect kan optreden voor landbouwgewassen.

Kijk voor de rest van de blog op deze website: www.henrideruiter.com